Weinig afspraken deze week. Het is de week van Hemelvaart, voor veel mensen een korte werkweek. De afspraak van maandagochtend ging op het laatste moment niet door. Tijd om mijn LinkedIn-profiel opnieuw te bekijken en bij te werken na alle tips die ik tijdens de workshop van afgelopen vrijdag heb meegekregen. Tijd ook om me te verdiepen in de vele artikelen over mijn vakgebied die ik nog wil lezen. Wat kom ik dan toch vaak het belang van je eigen waarden kennen (én alle belemmeringen die je opwerpt!) tegen. In mijn coachingsgesprekken komen die waarden eigenlijk altijd wel aan de orde: waar gaat het werkelijk om, waar liggen de behoeftes. En maar al te vaak komt er dan de constatering dat veelal niet naar die waarden wordt geleefd of gewerkt.

Na de constatering dat we niet naar onze waarden leven en werken volgt de behoefte om te veranderen bijna vanzelf. Maar wát is het moeilijk om te veranderen! Ik las een mooi artikel waarbij de metafoor van de bus werd gebruikt: die bus komt in mijn gesprekken ook vaak voorbij. In dit artikel werd de bus voorgesteld met de coachee als chauffeur op weg naar zijn bestemming. En die bestemming is de richting van zijn waarden: zó wil hij leven en werken! Maar gedurende de reis stappen er telkens passagiers in die bus die hem in de war brengen: die fluisteren hem zijn angsten in, spreken hem aan over zijn onzekerheden, zeggen dat het gaat mislukken, kortom die passagiers vertegenwoordigen alle belemmeringen die de coachee maar kan bedenken. De chauffeur kan besluiten om te keren, of de bus aan de kant te zetten, maar dan bereikt hij zijn bestemming niet. De chauffeur kan ook alle passagiers vragen plaats te nemen in de bus, hen te laten praten en zijn reis vervolgen richting zijn bestemming.

De moraal van het verhaal zal duidelijk zijn: het gaat hier om het willen bereiken van die waarden en daarnaast de belemmeringen die er ook zijn, te accepteren en onder ogen willen zien. Dat lijkt logischer dan de praktijk vaak laat zien. Vaak willen we die belemmeringen niet, willen we niet onder ogen zien wat ons misschien wel pijn doet of waarin we teleurgesteld zijn in onszelf. En willen we al helemaal niet accepteren dat we die belemmeringen hebben!

Ik gaf het al aan: de metafoor van de bus komt vaker aan de orde in mijn gesprekken. Ook dan is de coachee de chauffeur, maar de passagiers vertegenwoordigen dan allerlei verschillende kanten (persoonlijkheden) van de coachee. Door met deze metafoor te werken leert hij verschillende kanten van zichzelf kennen en welke invloed die kanten in zijn leven hebben. Hier valt ook veel over te vertellen, maar daarover een andere keer meer, want: het is tijd om te genieten van het mooie weer. Daarmee leef ik een belangrijke waarde van mijzelf: genieten!